حست چیه؟

یادم اومد که وقتی سوبر نبودم، گریه کرده بودم و گفته بودم که از نگاهش ترسیده‌م. گفته بودم بد نگاهم می‌کنه و هربار که سرش رو میچرخونه به سمتم، تا عمق جون می‌ترسم. گفته بودم که نگاهش شبیه مردیه که ازم بازجویی می‌کرد و بعد از این همه وقت تازه فهمیدم که چرا می‌ترسم. نگاهش شبیه همون آدمه. برای من اونجا رو و اون مکالمه رو و اون لحظه رو زنده می‌کنه. اون حس ترس مدام و تهدیدهای مرد. اون حس ترس از این که در ناکجاآباد گیر افتادی و راه فراری نیست. وحشت زده می‌شم و هربار برای فراموش کردن و آروم شدن به زمان و فضا نیاز دارم. دخترک گفته بود "غلط کرده، بد نگاهت کرده". بد نگاهم می‌کرد؟ نمی‌دونم. من فقط می‌ترسیدم. شبیه آدمی که گیر افتاده. مثل آبان. وقتی که گیر افتاده بودم.